Με καποια σκιτσα προσπαθησαμε να βιωσουμε παλι τον χωρο, απομονωνοντας μια σκηνη που πιστευαμε οτι αξιζε. Για μας ειχε ουσιαστικη σημασια καθως η πολυωρη παραμονη μας στον τοπο μας εκανε να δεθουμε με αυτον και να τον οικειοποιηθουμε. Ειμασταν εκει την Πεμπτη το βραδυ κατά τις 8 και φυγαμε στις 10,την Παρασκευη το μεσημερι από τις 3 μεχρι τις 8 και το Σαββατο το πρωι από τις 9 μεχρι τη 1 το μεσημερι.Ετσι, ειδαμε τον χωρο μας σε ολες τις ωρες της μερας γεγονος που μας βοηθησε να σχηματισουμε πιο αλοκληρωμενη αποψη.Κατα κυριο λογο, η παραμονη ηταν ηρεμη και μας επετρεψε να βιωσουμε το κλιμα φαινομενικα χωρις να επηρεαζεται από την παρουσια μας, αν και ουσιαστικα οντας εκει δωσαμε μια νεα ερμηνεια του χωρου, αρα αλληλοεπηρεαστηκαμε. Η γεφυρα αυτη απεκτησε εναν ιδιωτικο χαρακτηρα που οφειλεται στην σχεση που αναπτυξαμε με τον χωρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου